Wspólnota - DepresanciGdynia

Anonimowi Depresanci są Wspólnotą mężczyzn i kobiet, którzy dzielą się nawzajem doświadczeniem, siłą i nadzieją, aby rozwiązać swój wspólny problem i pomagać innym w wyzdrowieniu z DEPRESJI. Jedynym warunkiem uczestnictwa we Wspólnocie jest chęć rezygnacji z zamartwiania się. Nie ma w AD żadnych składek ani opłat, jesteśmy samowystarczalni, poprzez własne dobrowolne zbiórki. Wspólnota AD nie jest związana z żadną sektą, wyznaniem, działalnością polityczną, organizacją lub instytucją, nie angażuje się w żadne publiczne polemiki, nie popiera ani nie zwalcza żadnych poglądów. Naszym podstawowym celem jest trzeźwe myślenie i pomaganie innym depresantom w jego osiągnięciu. Działalność Wspólnoty AD opiera się na idei, że wzajemna pomoc daje ludziom siłę i ma ogromne znaczenie w procesie zdrowienia. W tym celu tworzymy grupy samopomocy dla osób chorujących na depresję. Grupy takie istnieją w wielu krajach na całym świecie. Metodologia i cel tych grup wzorowane są na ponad 80-letnich doświadczeniach Anonimowych Alkoholików. We Wspólnocie dowiadujemy się, że sami możemy wybrać, czy żyć dalej z depresją, czy wziąć w swoje ręce odpowiedzialność za siebie samych i wyjść z więzienia depresji. Na mityngach AD nie wtykamy nosa w czyjeś życie osobiste. Nie udzielamy rad, dzielimy się natomiast swoimi przeżyciami i tym, jak program 12 Kroków uwalnia nas od depresji.

Są dwa dni w tygodniu, o które nie powinniśmy się martwić, dwa dni, które powinny być wolne od lęku i niepewności. Jednym z nich jest WCZORAJ, ze swoimi błędami i kłopotami, ze swoimi bólami i cierpieniem. Wczoraj minęło już na zawsze i nie mamy nad tym kontroli. Żadne pieniądze na świecie nie wrócą dnia wczorajszego. Nie możemy zmienić nawet jednego słowa, które wypowiedzieliśmy wczoraj. Wczorajszy dzień przeminął.

Drugim dniem, o który nie powinniśmy się martwić jest JUTRO, z możliwością niepowodzeń i ciężarów, z wieloma przyrzeczeniami i słabym ich dotrzymaniem. Dzień jutrzejszy jest również poza zasięgiem naszej kontroli. Słońce dnia jutrzejszego wzejdzie w blasku, albo spoza chmur, ale wzejdzie. Dopóki to nie nastąpi jutrzejszy dzień nie należy do nas.

Pozostaje nam tylko jeden dzień – DZISIAJ. Każdy człowiek jest zdolny staczać bitwy jednego dnia. Tylko wtedy, kiedy dodamy ciężary tych dwóch strasznych wieczności: dnia wczorajszego i jutrzejszego możemy się załamać.

Nie przeżycia dzisiejszego dnia doprowadzają człowieka do utraty rozsądku, ale wyrzuty sumienia i rozgoryczenie za coś, co stało się wczoraj i lęk przed tym, co może przynieść jutro.

DLATEGO, WIĘC ŻYJMY JEDNYM DNIEM.